Magia liter, czar słów - blog literacki

Fot. Marcin Piotr Oleksa  Na drugim piętrze szpitala, na okiennym parapecie mieszka gołąb. Samotny i gruby, przesiaduje wtulony w kąt, odwrócony tyłem do szyby. W ciągu dnia czasami gdzieś odfruwa, ale wieczorem zawsze wraca do miejsca, które traktuje jak swój dom; na parapet szpitalnego okna, gdzie czuje się bezpiecznie. Oswoił szpitalną rzeczywistość, wpisując się w nią, i stając się pewną stałą jej częścią, rozpoznawalnym kawałkiem normalności.  Wracając do domu każdej nocy, schodząc z czwartego piętra, przystaję na drugim, aby popatrzeć na samotnego gołębia, wtulonego we własne pióra. Wydaje się tak samo opuszczony jak każdy z pacjentów nocą, kiedy w oczy zagląda lęk.  Szpital nocą jest zupełnie innym miejscem niż w ciągu dnia. Milknie, wycisza się i zostawia więcej przestrzeni na myśli, które wracają nieustannie, niepokorne i niepokojące. Nocą po szpitalu przechadza się lęk. Nie odpuszcza nikomu i przystaje przy każdym łóżku. Nawet jeśli odchodzi, pozostawia pytani

Wyobraź sobie, że najbliższa ci osoba, ktoś, kogo kochasz bezwarunkowo i dla kogo gotów jesteś poświęcić własne życie, trafia do szpitala w bardzo ciężkim stanie. Życie tej osoby może uratować tylko jeden lek, najdroższy i najcenniejszy, którego nie da się wyprodukować w żadnym laboratorium. Lek, który jest darem człowieka dla człowieka. Ludzka krew.  Wyobraź sobie, że z niecierpliwością odmierzasz minuty i liczysz sekundy, czekając kiedy krew dotrze do chorego czy potrzebującego, siedząc przy szpitalnym łóżku i zapewniając, że wszystko będzie dobrze. Ale nie jest dobrze, bo krew nie dociera. Niecierpliwisz się, krzyczysz na lekarzy i zaczynasz wygrażać Panu Bogu, i jedyne co możesz usłyszeć to współczujące: "Przepraszam, ale nie mam już krwi w banku. To, co mieliśmy, już się wyczerpało, tej krwi po prostu nie mamy.". "Jak to nie macie?! Zróbcie coś! Ściągnijcie skądś! Ratujcie!".  "Przykro mi. Nie mamy więcej zapasów krwi. Wszystkie się wyczerpały. J

Fot. Marcin Twardowski Paweł Rosak, muzyk, wokalista, kompozytor i producent. Jego najnowsza płyta "Who Knows" to album doskonały, będący wielowątkową historią, która pozostawia w słuchaczu niedosyt i pragnienie kontynuacji tej przygody, do której zaprasza nas jej twórca. "Who Knows" - KLIK  . Z wielką przyjemnością zapraszam na rozmowę z Artystą.  Monika A. Oleksa: Urodzony w Warszawie, wychowany w Warszawie i Londynie, a obecnie mieszkający w Maladze, obywatel świata. Czy miejsca, którymi przesiąkamy, determinują w jakiś sposób pracę artysty, otwierając go na konkretne wzorce kulturowe, czy też ta różnorodna mieszanka, jaką można usłyszeć na Pana najnowszej płycie "Who knows", to wynik muzycznych fascynacji i poszukiwań, bez względu na miejsca, z którymi jest Pan związany? Paweł Rosak: Z całą pewnością miejsca w których żyjemy ze swoim kolorytem, aurą, estetyką, historią, ludźmi, tradycją i energią mają przemożny wpływ na to kim jesteśmy,