Opowieść Nadmorskiego Kamyka
Fot. Monika A. Oleksa Świat z lotu ptaka wydaje się zachwycający, a każdy jego szczegół idealny. To, czego nie można dostrzec dokładniej, dopowiada wyobraźnia, a odległość sprawia, że wiele rzeczy można wyidealizować, widząc je niekoniecznie takimi jakie są, ale bardziej w sposób w jaki chcemy je widzieć. Inaczej jest z tym, czemu przyglądamy się z perspektywy dna albo płaszczyzny. Z perspektywy nierówności nadmorskiego brzegu. I z perspektywy kamyka, niedbale rzuconego pośród inne, z pozoru podobne, a jednak różniące się kształtem, kolorem, gładkością czy chropowatością. Przykucając przy nim z zadziwieniem można spostrzec, że człowiek jest otoczony niezwykłością, na którą składają się niby niczym nie wyróżniające się szczegóły i fragmenty całości, często postrzeganej jako pospolitość. Fot. Monika A. Oleksa Łagodnie spadzisty, piaszczysty brzeg jest sceną, na której rozgrywają się teatralne akty. Głównym reżyserem zawsze jest morze, które za każdym raze...