Codzienna Poetka

Fot. Marcin Piotr Oleksa

Codzienna poetka
w mych progach gościła
i światło swej duszy 
u mnie zostawiła
promyki radości po kątach rozsnuła
słowa uchwyciła, poezją wykuła.

Gabriela, to imię przecież od Anioła
troską zapisane we frasunku czoła,
z którą to pochyla się nad każdym lękiem
rozpraszając ciemności, i robiąc to z wdziękiem.

Kto ją na swej drodze napotka przez chwilę
wokół siebie czuje radość jak motyle
kolorową, bujająca ponad obłokami
śmiejącą się do nas marzeń przygodami,
które skrzydła dają, gdy im pozwolimy
i naprawdę w proste szczęście uwierzymy.

Gabrysia to szczęście słowami uchwyca
pogodą zaraża, życiem się zachwyca,
nie pamięta złego, serce dzieli czule
rozdając je ludziom
jak ciepłą koszulę.
Po świecie z tomikiem odważnie wędruje
wierszami - jak różdżką
subtelnie czaruje.    
Monika A. Oleksa 

Codzienna Poetka - Gabrysia Kotas
Kazimierz pokazał się Gabrysi w pełni słońca, wiedząc jak zauroczyć:)
Artystyczne dusze w artystycznym miasteczku:) 
Kazimierz czarował... 
... a w głowie Gabrysi układały się wersy... 
Tort bezowy w Herbaciarni u Dziwisza rozpieścił podniebienie
Czytelnicy na Wschodzie docenili poezję Gabrysi.. 
... a Gabrysia pięknie im za to podziękowała w dedykacjach
Wyjechała, zostawiając po sobie światełko poukrywane w moim domu...

Komentarze

  1. Gabriela Kotas10 maja 2015 22:19

    Moniś kochana - cóż ja teraz mam powiedzieć, ze wzruszenia to nawet mi się w głowie rymy nie układają...
    Wszystkich razem i każdego z osobna ściskam najmocniej jak potrafię i za wszystko dziękuję i oczywiście proszę o jeszcze :-)))

    OdpowiedzUsuń
  2. Wciąż głodna życia11 maja 2015 10:35

    No tego się nie spodziewałam;) Moniu, piszesz wiersze! Super:))) Pisałam przed chwilą u Gabrysi o Waszej relacji:) Pięknie się to wszystko czyta i obserwuje. Życzę powodzenia w życiu i dobra płynącego ze wspólnej współpracy:))) Pozdrawiam:)
    Piękne fotografie!

    OdpowiedzUsuń
  3. pani z biblioteki11 maja 2015 11:40

    Tak dla mnie też to w pewnym sensie niespodzianka,że piszesz wiersze.Niespodzianka,ale nie zdziwienie,bo cóż to dla Ciebie,kiedy i w Twoich powieściach niekiedy jest tak magicznie,że aż się myśli...tak bardziej lirycznie.Bardzo się cieszę ,bo wg mnie każda z Was jest "czarodziejką " a ja tylko mogę się cieszyć...z tego a jeszcze bardziej z możliwości czerpania....tych rzeczy ,które są bardziej dla ducha,serca....chociaż ciało też ważne,bo to musi być komplet.A jaką widać ....macie frajdę ze wspólnego spotkania,przebywania....to nawet widać tzw. "gołym okiem".
    Życzę Moniko..dobrych,słonecznych dni na początku tygodnia....

    OdpowiedzUsuń
  4. My Slow Nice Life12 maja 2015 08:11

    *:

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Nowa Opowieść O Dwunastu Miesiącach: Luty

Obraz
Fot. Marcin Piotr Oleksa  Luty nie mógł się zdecydować, czy bliżej mu do Zimy czy do Wiosny. Był taki w pół kroku. Pół kroku po i pół kroku przed, gdzieś między pozimiem a przedwiośniem. Należał do miesięcy zimowych i starał się wywiązywać z zimowych obietnic. Od czasu do czasu sypnął śniegiem, zmroził lodowatym powietrzem, ale częściej niż Styczeń rozmawiał ze słońcem, starając się przekonać je, by dłużej poogrzewało przemarzniętą ziemię, dając ludziom sygnał, że Wiosna jest już w drodze.  Fot. Marcin Piotr Oleksa  Luty był marzycielem. Był inny od wszystkich miesięcy roku. Najkrótszy i taki niby zimowy, ale już zapowiadający przemianę, wybudzenie i wiosenne ocieplenie. Zazdrościł Marcowi przywileju wprowadzania Wiosny. Luty też chciał budzić uśpioną przyrodę, sprowadzać z dalekich krajów czaple, żurawie i bociany, oswajać nieśmiałe krokusy i składać na policzkach ludzi słoneczne pocałunki. Nie chciał, by kojarzono go z przeciągającym się oczekiwaniem, zimnem które już
Czytaj więcej

Podaj dalej

Obraz
"Jeden z najgłębszych sekretów życia polega na tym, że tylko to wszystko, co robimy dla innych jest tym, co naprawdę warto robić." Lewis Carroll   Fot. Marcin Oleksa   Kilka dni temu, spacerując ze swoim Pieszczochem, spotkałam sąsiadkę. Wymieniłyśmy ciepłe pozdrowienia i uśmiechy ( bo przecież to nie boli - pamiętacie post o życzliwości?) ; ja przystanęłam, moja sąsiadka również. Porozmawiałyśmy o życiu i jego ważnych i nieważnych codziennościach. Miłe spotkanie ludzi, którzy chcą się wymienić swoim ciepłem. W tej krótkiej chwili zatrzymania i serdeczności świat uśmiechnął się do nas swoją piękną jesienią, a ja poczułam, że muszę się tym ciepłem podzielić i podać go dalej. A wystarczył tylko jeden serdeczny uśmiech mojej sąsiadki... Uśmiech, dobre słowo, serdeczność; coś, co bezinteresownie dostajemy od drugiego człowieka - nie powinniśmy tego zostawiać dla siebie, tylko przekazywać dalej. Jestem marzycielką, wiem, ale pomyślcie, o ile świat byłby piękniejszy,
Czytaj więcej

Magia zimowego wieczoru

Obraz
Fot. Marcin Piotr Oleksa  Witaj! Tak miło Cię tu spotkać i razem z Tobą zakończyć ten wieczór, bez pośpiechu i bez krążących nad głową jak czarne wrony myśli o dniu jutrzejszym, który wraz z początkiem nowego tygodnia, przyniesie stos nowych lub tych samych obowiązków i postawi przed Tobą i przede mną zadania, często zbyt trudne do rozwiązania w pojedynkę. Tak dobrze mi usiąść razem z Tobą, bez względu na to, gdzie w tym momencie jesteś, i w chwili wieczornego wyciszenia po prostu odpocząć, pozwalając myślom wyciszyć się, uspokoić, przygotować do dobrego snu... A jeśli tymi słowami zaczynasz swój poniedziałek, pomyśl, że nie jesteś z tym wszystkim co przed Tobą, sama ani sam. Jeśli zajrzysz tu przed rozpoczęciem rozpędzonego tygodnia, wynieś stąd, proszę, odrobinę spokoju przed wejściem w niespokojną codzienność i świadomość, że myślę o Tobie ciepło. I dziękuję Ci za to, że tu jesteś. Zimno? Na ten chłód na dworze zaparzę herbaty, takiej jaką lubię najbardziej i jaką sama się o
Czytaj więcej