Uwiedzeni latem
 |
| Fot. Marcin Piotr Oleksa |
Uwiodło i rozkochało w sobie. Naskładało obietnic i nabiło głowę marzeniami. Wszczepiło w sercach tęsknotę za czasem, miejscem i za ludźmi, których do nas w jakiś sposób doprowadziło, i zaprezentowało całą gamę piękna - od wielobarwnych, kolorów wschodów i zachodów słońca, po przemyślane starannie kwiatowe kompozycje. Lato. Czas wyczekany i wytęskniony. Czas, który rozbudza nadzieje, usypia lęki i odsuwa na bok zmartwienia ucząc filozofii Scarlett O'Hara: Pomyślę o tym jutro!
Ulegamy mu i dajemy się uwieść. Odkrywamy przed nim wszystko, pozwalając na delikatną i czułą pieszczotę z jaką, wraz z wiatrem i słonecznym ciepłem dotyka naszych nagich ramion, dekoltów i pleców. Wystawiamy twarz na pocałunki słońca i grzejemy się w jego cieple, na jakiś czas żyjąc złudzeniem, że to będzie trwać, i że ponure jesienne dni i długa zima nigdy nie nadejdą.
 |
| Fot. Marcin Piotr Oleksa |
Wraz z latem łagodniejemy i uśmiechamy się znacznie częściej. A lato prowokuje nas do tych uśmiechów i prostej radości, wywabiając z domów i pokazując kolorowy świat, któremu teraz, na spokojnie możemy się przyjrzeć. Letnia zwyczajność nabiera nadzwyczajności, a to, co dotąd omijane było obojętnie, teraz zatrzymuje i przyciąga wzrok, pokazując się w zupełnie innym świetle. Jasnym, rozświetlonym słonecznymi promieniami i dodającym energii potrzebnej do życia. Chce się żyć. Latem naprawdę chce się żyć, doświadczając tego co nas otacza wszystkimi zmysłami.
 |
| Fot. Marcin Piotr Oleksa |
Letni czas to nie tylko czas dużo spokojniejszy i w pewnym sensie zatrzymany, ale to również dobry moment spotkania i rozmowy. Spotkania w bliskości - zarówno tej łączącej mnie z innym człowiekiem, jak i w bliskości letniej scenerii, dopieszczonej jak przed bardzo ważnym przedstawieniem. To dobry moment na to, aby podzielić się sobą i swoim czasem, którego tak często nam brakuje, gdy codzienność zaczyna pędzić swoim utartym rytmem.
To także najwłaściwsza chwila na to, aby powiedzieć komuś: Dobrze, że jesteś!, i aby w rozmowie wymienić się tym, co powinno zostać wypowiedziane, by to co mnie łączy z człowiekiem naprzeciwko którego siadam i którego słucham, można było nazwać dobrą relacją.
 |
| Lato to czas zatrzymania, ale i czas spotkań i rozmów |
Rozmowa w letnim zatrzymaniu to niekoniecznie lekkie pogawędki, będące jedynie paplaniną i prowadzące donikąd. Lato, ze spokojem który nas napełnia, daje nam szansę na to, aby dotknąć tego, co trudne i być może od lat nie ruszane. To właściwy czas na przemyślenia, przepracowanie w sobie bolesnych zadraśnięć i podjęcie odkładanych z lęku decyzji. To także dobry czas na zbliżenie do tych, od których odeszliśmy być może za daleko, i na poszukanie wspólnych dróg lub choćby ścieżek, które na nowo pomogą przypomnieć te wszystkie dobre chwile, o których pamięć gdzieś w życiowym bałaganie zagubiliśmy. Długi spacer i długa rozmowa, szukanie bliskości, poznawanie siebie i odnajdywanie zaniedbanych i pozarastanych dróg. Szansę na to wszystko dostajemy wraz z latem, które nas uwodzi. Nienachalnie, subtelnie, z czułą delikatnością. Tak pięknie, jak tylko ono potrafi. Specjalnie dla nas zabarwia niebo pastelowym błękitem, i pędzlem nanosi na nie baranki białych chmur. Skręcona jak owieczka, cukrowa wata z chmurzastej przędzy. A pod tym niebem tyle niezmierzonego piękna i cudowności, ofiarowanych każdemu z nas tak po prostu, bez żądania czegokolwiek w zamian.
 |
| Fot. Marcin Piotr Oleksa |
Nie zmarnuj żadnego dnia z tych przyniesionych ci przez lato. Wykorzystaj długie dni, aby zmagazynować w sobie dobrą energię, która pomoże przetrwać jesienne słoty i będzie płonąć w tobie obietnicą kolejnych ciepłych miesięcy, które nadejdą, gdy rok zatoczy swe koło. Spójrz latu prosto w piegowatą twarz, nie uciekaj przed nim i nie pozwól jemu, aby umknęło zbyt szybko, pozostawiając cię z poczuciem kolejnego niespełnienia i tęsknoty, której często nie potrafisz wytłumaczyć. Pozwól mu się uwieść otwierając na to, czym chce cię zaczarować.
Dobrych letnich dni i czerpania z tego, z czym każdego poranka przychodzi do Ciebie lato, życzę Ci z uśmiechem - wierzę, że odwzajemnionym! :-D
Monika A. Oleksa
 |
| Wykorzystaj każdy letni dzień jak najpełniej |
 |
| Letnia Iskierka, która skradła serca naszej rodziny :) |
 |
| Wraz z tą Iskierką przybyła do nas prawdziwa letnia radość! |
Tak właśnie robię - magazynuję energię :)
OdpowiedzUsuńMagazynuj, Agnieszko! Potrzebujesz tego przed kolejnym rokiem niełatwej pracy:). Wiem coś o tym! Ale takie właśnie, letnie chwile dają nam nadzieję, że tak jak rok zatacza koło, pozwalając latu odchodzić i przychodzić, tak i w naszym życiu te trudne momenty nie będą trwać w nieskończoność.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam Cię bardzo cieplutko!
M.
Pięknie Cię to lato uwodzi Moniś. Masz rację, gdyby trwało cały rok to może by nas zanudziło, a tak znów za jakiś czas będziemy za latem stęsknieni. Wielu miłych wrażeń życzę na dalszy jego czas :)
OdpowiedzUsuńDziękuję, Gabrysiu! Czerpię z każdego dnia ile tylko się da! Wiem, że jesień przyniesie zbyt dużo obowiązków, na które dostanę zbyt mało czasu, dlatego teraz staram się nadrabiać zaległości w przyjemności odpoczywania :)
UsuńBuziaki i serdeczności dla dziesięcioletnich małżonków :-D
M.
Nie zmarnować ani dnia - to jest ważne zawsze, zwłaszcza jeśli chodzi o swój własny rozwój. Nie cofać się, ale iść do przodu, mimo wszystko ! Lato rzeczywiście ma tę zaletę, że można dłużej siedzieć na dworze, w promieniach słońca, spacerować i zawiązywać na nowo rozerwane więzi. Może to jest właśnie ten czas, który należy wykorzystać na to, co innym razem w ogóle nie przyjdzie nam do głowy?
OdpowiedzUsuńIskierka - piękna i zapewne rezolutna ( to widać w uśmiechu i spojrzeniu ). Młodość - zawsze budzi radosne uczucia i chce się żyć !!! Pozdrawiam cieplutko :)
Nie cofać się, ale iść do przodu! Tylko w ten sposób poczujemy, że naprawdę żyjemy, a nie tylko przemykamy przez dni, nie odróżniając jednego od drugiego. A w życiu przecież nie o to chodzi, mamy je tylko jedno i żaden dzień się nie powtórzy. Myślę, Ula, że to jest właśnie ten czas, letni i zatrzymany, który powinniśmy wykorzystać na to, co zalęga się gdzieś w środku nas pragnieniami.
UsuńDobrze, że jesteś! Właśnie taka, z tym wszystkim co jest w Tobie i co z taką przyjemnością odkrywam :)
A Iskierka rezolutna i ciepła, jak słoneczny promyczek!
Pozdrawiam ciepło :)
M.
Lato: słońce, uśmiechnięte, przyjazne twarze i kwiaty. Nieustannie zachwyca mnie jak wspólnie z mężem (z rodziną) potraficie - piórem i obiektywem - oddać wszystkie atrybuty każdej mijającej pory roku:)
OdpowiedzUsuńDziękujemy oboje - bo razem czytaliśmy Twój komentarz, Olu :) Uzupełniamy się we wszystkim i chyba dzięki temu wciąż patrzę na Marcina tak samo zakochanymi i maślanymi oczami jak dwadzieścia lat temu :D. A teraz wróciliśmy do wspomnień z czasów narzeczeństwa i wędrujemy tatrzańskimi szlakami, z przerażeniem dochodząc do wniosku, że siły już nie te... Ale cieszy nas to, że w naszych dzieciach zaszczepiliśmy miłość do Tatr!
UsuńOdpoczywaj i zbieraj siły, kochana. Myślę o Tobie często i zawsze ciepło! I ściskam mocno!
M.