Świąteczny rozgardiasz

Fot. Marcin Oleksa



W kuchni było gwarno, pełno i wesoło. Cztery kobiece głosy mieszały się ze sobą, zupełnie jak zapachy wypełniające pomieszczenie. Cztery kobiety, cztery pokolenia, jedne święta, które zebrały je wszystkie w tym domu, pełnym dobrych wspomnień. W Nałęczowie. 
Agnieszka przygotowywała tartę orzechową, która miała zająć na świątecznym stole miejsce mazurka. Przepis na nią przekazała jej Teresa, która lubiła w kuchni od czasu do czasu przełamać tradycje i poeksperymentować w granicach rozsądku. 
- Wbrew pozorom, tarta jest bardzo podobna do naszego rodzimego mazurka. - Agnieszka pamiętała tak wiele szczegółów z ich wspólnego, skromnego życia. - Cała sztuka polega na tym, że mamy w niej mało ciasta, a dużo nadzienia, które ma porozpieszczać nasze podniebienie. Oto filozofia tarty - smak nadzienia ma dominować nad smakiem cienkiego ciasta.
Tęskniła za nią. Wraz z wiosną tajały jej uczucia. Wraz z zimą topniała i odpływała twarda skorupa, którą Agnieszka szczelnie otoczyła swoje serce, aby przeżyć. Złapała się na tym, że zaczęła porównywać Małgosię z Teresą. Były sobie zupełnie obce, a jednak widziała w nich podobieństwo. Obie oddawały całe siebie swojej rodzinie; obie widziały w niej największą wartość. Nawet ich dotyk na jej policzku był taki sam - ciepły i przepełniony miłością. Jej matki. Tak o nich myślała. Miała dwie matki i, podobnie jak Dina ze Starego Testamentu, córka Lei i Jakuba, kochała je, choć nie umiała się powstrzymać przed ich porównywaniem. 
W gwarnym i rozradowanym towarzystwie ciasto robiło się samo i śmiało można było powiedzieć, że było dziełem wielu rąk, tak jak ona była córką dwóch matek. 
Agnieszka zagniotła ciasto i wykleiła nią blaszkę. Zawsze robiły z Teresą tę tartę w prostokątnej blaszanej formie, tak, aby jak najbardziej przypominała polskiego mazurka. Sylwia nakłuła ciasto widelcem i wysypała na nie białe ziarna fasolki, aby je obciążyć i zapobiec wybrzuszeniu ciasta w trakcie pieczenia. Marek wykonał typową męską pracę, czyli zmielił przez maszynkę orzechy potrzebne do nadzienia. Magda przyniosła ze spiżarki miód, którym obdarowali ją wdzięczni pacjenci, i z lekarską dokładnością odmierzyła potrzebną ilość. A Małgorzata doprawiła wszystko ciepłym uśmiechem i spojrzeniem, z którego wyjrzała miłość. 
Tylko Maciej nie wtrącał się do królestwa, w którym rządziły kobiety. Stał z boku, z nieodłącznym Bostonem przy nodze i spokojem, który wygładził jego twarz.Wszystkich, których kochał, miał na wyciągnięcie ręki. Był, najzwyczajniej w świecie, szczęśliwy. 
Monika A. Oleksa 


Fot. Marcin Oleksa  

"Moc Odkupienia jest nieskończenie wyższa niż całe zło w człowieku i w świecie." J.P.II 
Kochani, życzę każdemu z Was, aby ta radość, płynąca z pustego grobu, wypełniła nasze serca nadzieją i miłością i abyśmy umieli przenieść ją w naszą codzienność. Radosnego Alleluja!        

Komentarze

  1. Gabriela Kotas1 kwietnia 2013 09:52

    "ALLELUJA BIJĄ DZWONY,ALLELUJA ECHO GŁOSI CHRYSTUS BOWIEM ZMARTWYCHWSTAŁY W TWOJE ZYCIE POKÓJ WNOSI"
    Pokoju , radości, wiosny w sercu i nieustającego trwania w Twojej dobroci i miłości do ludzi -Moniko. Tego życze Tobie Moniczko w drugi dzień najradośniejszych Świąt . Gabrysia

    OdpowiedzUsuń
  2. Unknown1 kwietnia 2013 17:59

    Gabrysiu, dziękuję za Twoje cieplutkie słowa i radosne życzenia. Od razu zrobiło się wokół mnie wiosenniej:) Dobrze, że jesteś!
    M.

    OdpowiedzUsuń
  3. Barbara Smal1 kwietnia 2013 19:20

    Dziękując za Twoje odwiedziny na moim blogu i życzenia, ślę je także Tobie i tym, którzy tu do Ciebie zawitają - niech owocuje w życiu każdego z nas to, co otrzymaliśmy w te niezwykłe dni, które powoli już za nami. Oby nigdy nie skończyła się w naszych sercach radość, obyśmy nieustannie nieśli innym miłość i pokój :)
    Basia Smal

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Nowa Opowieść O Dwunastu Miesiącach: Luty

Obraz
Fot. Marcin Piotr Oleksa  Luty nie mógł się zdecydować, czy bliżej mu do Zimy czy do Wiosny. Był taki w pół kroku. Pół kroku po i pół kroku przed, gdzieś między pozimiem a przedwiośniem. Należał do miesięcy zimowych i starał się wywiązywać z zimowych obietnic. Od czasu do czasu sypnął śniegiem, zmroził lodowatym powietrzem, ale częściej niż Styczeń rozmawiał ze słońcem, starając się przekonać je, by dłużej poogrzewało przemarzniętą ziemię, dając ludziom sygnał, że Wiosna jest już w drodze.  Fot. Marcin Piotr Oleksa  Luty był marzycielem. Był inny od wszystkich miesięcy roku. Najkrótszy i taki niby zimowy, ale już zapowiadający przemianę, wybudzenie i wiosenne ocieplenie. Zazdrościł Marcowi przywileju wprowadzania Wiosny. Luty też chciał budzić uśpioną przyrodę, sprowadzać z dalekich krajów czaple, żurawie i bociany, oswajać nieśmiałe krokusy i składać na policzkach ludzi słoneczne pocałunki. Nie chciał, by kojarzono go z przeciągającym się oczekiwaniem, zi...
Czytaj więcej

Podaj dalej

Obraz
"Jeden z najgłębszych sekretów życia polega na tym, że tylko to wszystko, co robimy dla innych jest tym, co naprawdę warto robić." Lewis Carroll   Fot. Marcin Oleksa   Kilka dni temu, spacerując ze swoim Pieszczochem, spotkałam sąsiadkę. Wymieniłyśmy ciepłe pozdrowienia i uśmiechy ( bo przecież to nie boli - pamiętacie post o życzliwości?) ; ja przystanęłam, moja sąsiadka również. Porozmawiałyśmy o życiu i jego ważnych i nieważnych codziennościach. Miłe spotkanie ludzi, którzy chcą się wymienić swoim ciepłem. W tej krótkiej chwili zatrzymania i serdeczności świat uśmiechnął się do nas swoją piękną jesienią, a ja poczułam, że muszę się tym ciepłem podzielić i podać go dalej. A wystarczył tylko jeden serdeczny uśmiech mojej sąsiadki... Uśmiech, dobre słowo, serdeczność; coś, co bezinteresownie dostajemy od drugiego człowieka - nie powinniśmy tego zostawiać dla siebie, tylko przekazywać dalej. Jestem marzycielką, wiem, ale pomyślcie, o ile świat byłby piękniejszy, ...
Czytaj więcej

Magia zimowego wieczoru

Obraz
Fot. Marcin Piotr Oleksa  Witaj! Tak miło Cię tu spotkać i razem z Tobą zakończyć ten wieczór, bez pośpiechu i bez krążących nad głową jak czarne wrony myśli o dniu jutrzejszym, który wraz z początkiem nowego tygodnia, przyniesie stos nowych lub tych samych obowiązków i postawi przed Tobą i przede mną zadania, często zbyt trudne do rozwiązania w pojedynkę. Tak dobrze mi usiąść razem z Tobą, bez względu na to, gdzie w tym momencie jesteś, i w chwili wieczornego wyciszenia po prostu odpocząć, pozwalając myślom wyciszyć się, uspokoić, przygotować do dobrego snu... A jeśli tymi słowami zaczynasz swój poniedziałek, pomyśl, że nie jesteś z tym wszystkim co przed Tobą, sama ani sam. Jeśli zajrzysz tu przed rozpoczęciem rozpędzonego tygodnia, wynieś stąd, proszę, odrobinę spokoju przed wejściem w niespokojną codzienność i świadomość, że myślę o Tobie ciepło. I dziękuję Ci za to, że tu jesteś. Zimno? Na ten chłód na dworze zaparzę herbaty, takiej jaką lubię najbardziej i jaką sama s...
Czytaj więcej