Piękno jest w Tobie

Fot. Marcin Oleksa


"W każdym z nas ukryte są niewidzialne nuty. 
Odkryj je i zagraj najpiękniejszą melodię świata. 
Twoją melodię." Renata Bocian

Kobieta. Nieprzewidywalna nawet dla samej siebie. Skomplikowana i często sama zagubiona we własnych emocjach. Zagadka trudna do rozwiązania dla każdego mężczyzny. Fizycznie i siłowo słaba, a jednak potrafiąca przenieść góry i podtrzymać je na swoich ramionach. Złożona z uczuć, które potrafi nazwać. Tajemnicza, bo nie ujawnia wszystkiego i pozostawia sobie cząsteczkę prywatności, która jest tylko jej i której nie podzieli z nikim. Każdego dnia inna, często humorzasta, lecz nikt tak jak ona nie potrafi ukoić, uspokoić, ugłaskać, złagodzić. Wzburzone emocje. Napiętą sytuację. Wojowniczy testosteron. Umiejętnie używa swojej broni i potrafi zachować ją na długo. Łagodna. Delikatna. Wrażliwa. We wszystkim chce być doskonała i nie daje sobie prawa do porażki. W jednym małym sercu potrafi zmieścić tak wiele i tak wiele osób obdarować sobą. Logistyk i strateg, a jednocześnie puch, do którego można się przytulić i który ogrzewa. 
Kobieta. Czy patrząc w lustro i licząc niedoskonałości swojego ciała, zdajesz sobie sprawę z tego, jak jesteś piękna? I zupełnie nieważne jest to, ile masz za sobą przeżytych lat i jak wiele trudnych momentów życie wyrzeźbiło na twojej twarzy. Jesteś piękna, bo taka zostałaś stworzona w zamyśle Bożym. Doskonała, pomimo naszego wiecznego niezadowolenia, że tu za dużo, tam za mało; pomimo niteczek i linijek pojawiających się jak nieproszeni goście na naszych twarzach i pomimo, być może, ociężałości kroków, które nie niosą już tak lekko jak kiedyś. Wciąż jednak jesteś kobietą, a Twoje imię ma w sobie melodię, którą tylko Ty potrafisz zagrać najpiękniej na świecie. Nie pozwól aby zgorzknienie, które często oplątuje serce i wykrzywia kąciki ust do dołu, przesłoniło Ci radość jaką każdego dnia chce obdarować nas świat. Wyciągnij ręce po to, czego nie możesz w nich zamknąć, ale co możesz dotknąć i spróbować. Uśmiechnij się sama do siebie, bo uśmiech naprawdę odmienia - zarówno tych, którzy są wokół Ciebie, jak i Ciebie samą. Uwierz, że jesteś wyjątkowa i że pomimo tego jak wielki żal nosisz w sercu dla ludzi, którzy Cię zawiedli, w Twoim życiu jest choć jedna osoba, dla której jesteś WAŻNA. Może tego nie czujesz w taki sposób, w jaki byś chciała, ale uwierz mi - tak jest. W życiu każdej z nas jest ktoś, kto o nas myśli, wspiera i kto nam błogosławi; tylko nie zawsze jesteśmy w stanie to dostrzec, oczekując dużo więcej lub zupełnie czego innego, a nie doceniając prostych gestów i okruchów miłości, która jest cicha i skromna, i nie zawsze chce się rzucać w oczy, bo nie jest na pokaz. Ona po prostu jest, a my bardzo często umiemy ją dostrzec i docenić dopiero w najtrudniejszych momentach życia.
Dziś przyszedł czas, abym i ja zdała swój egzamin. Egzamin z Miłości do człowieka uwięzionego w ciele, które odmówiło współpracy i posłuszeństwa. Miłości do kobiety, która jest Epoką w moim życiu. To ona uczyła mnie kobiecości i tego, jak do końca dbać o siebie dla samej siebie. To ona mnie kształtowała, ubierała, rozpieszczała i była dumna z tego, kim jestem. Moja Babcia. Kobieta. Jeszcze kilka dni temu samodzielna, dziś tylko lewa ręka potrafi wykonać polecenia przesyłane przez mózg. Reszta ciała zbuntowała się po udarze, który przyszedł niespodziewanie jak złodziej. Zabrał sprawność i radość życia, zostawił pamięć i świadomość. I ból złamanego przez upadek biodra. Gdy patrzę na nią, bezbronną i zagubioną jak dziecko, szukającą mojej twarzy, która kojarzy się z bezpieczeństwem, widzę w tym skurczonym i bezwładnym ciele kobietę, która mnie przez to życie prowadziła. Prosi mnie o lusterko i grzebień, który próbuje utrzymać w sprawnej, ale słabej ręce i do końca chce się czuć kobietą świadomą swojej wartości. Jej melodia wygrywa swoje nuty cichutko, ale dla mnie jest jedną z najpiękniejszych utworów, za który do końca swojego życia będę wdzięczna. Potrzebuję tylko siły, aby to wszystko unieść...
Cudowna Kobieto, życzę Ci, abyś umiała wsłuchać się w swoją melodię i nigdy nie zapomniała o tym, że kobietą jesteś każdego dnia, a prawdziwe piękno jest w Tobie, a nie w tym co na zewnątrz. 
Bo "jakże piękny jest człowiek, gdy jest człowiekiem", prawda? 
Monika A. Oleksa  

Fot. Marcin Oleksa
   

Komentarze

  1. Tak pięknie kiedyś Moniko napisałaś -mnie, a teraz pora żebym to ja powtórzyła Twoje słowa, którymi mnie leczyłaś...
    To Wasz czas Moniko. Ty i Babcia macie teraz swoje "rekolekcje", których tematem jest Miłość. Kochana moja Moniczko, całym swoim sercem jestem z Tobą. Wiem jaki trudny czas teraz dla Ciebie nastał, ale pamiętaj -nie jesteś sama.
    Wiem -jakie nieposłuszne może być ciało i jak wielka jest nasza bezsilność wobec niego. I wtedy chyba tylko z wielka pokorą można się nad tą słabością pochylić i szeptać.."Bądź wola Twoja.."Ściskam Cię Moniczko kochana i ślę moc całusów, ciepłych myśli i modlitwy... w dniu naszego święta.

    OdpowiedzUsuń
  2. Współczuję Twojej babci i życzę szybkiego powrotu do zdrowia. Wiem, że walka z chorobą jest trudna, ale dacie radę i pokonacie ją. Trzymajcie się dzielnie!
    Ściskam mocno i dziękuję za życzenia. Sama nie potrafię napisać tak pięknie jak Ty, ale życzę, żeby czarne chmury szybko się rozwiały i pojawiło się słońce.

    OdpowiedzUsuń
  3. Dużo miłości i siły Moniko. To może być dobry czas pomimo wszystko. Piszę tak, bo doświadczyłam. Może niedokładnie tego. Niech Pan Cię wspiera. Maria

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Podaj dalej

Nowa Opowieść O Dwunastu Miesiącach: Luty

Zapach Wiosny