Chwila zatrzymania

Fot. Marcin Piotr Oleksa

Nie ma gotowej recepty na to, aby nasze życie było szczęśliwe. To my sami możemy uczynić je pełniejszym.

Monika A. Oleksa 

Fot. Marcin Piotr Oleksa

 

Życie tylko wtedy ma smak, gdy potrafimy cieszyć się z drobiazgów poukrywanych w naszej codzienności; i wtedy, gdy zamiast patrzeć na jego pochmurną stronę, dostrzegamy te słoneczne promyki, które wschodzą każdego dnia. 

Monika A. Oleksa 

Fot. Marcin Piotr Oleksa

Życie smakuje najlepiej w obecności drugiego człowieka; wtedy, gdy potrafimy podzielić się tym okruszkiem szczęścia, na jaki natrafiliśmy, patrząc uważnie. Te okruszki mają zadziwiającą moc - dzielone, rosną, nabierają siły i stają się potężnymi okruchami, które są w stanie uszczęśliwić więcej niż jednego człowieka. Przyprawiają życie tak, że mamy ochotę się nim delektować, a nie przebiec szybko, bez zastanowienia.

Monika A. Oleksa

Fot. Marcin Piotr Oleksa

Każdy dzień, który dostajemy, jest prezentem. Ślicznie opakowanym w słoneczny uśmiech o poranku, albo w zwykły szary świt zasnuty chmurami. Ale nie opakowanie jest ważne, tylko to, co znajdziemy w środku. Małe cuda dnia codziennego, które możemy dostrzec; albo przejść obok nich obojętnie. 

Monika A. Oleksa 

Fot. Marcin Piotr Oleksa

Dostrzegaj drobiazgi. Z nich składa się życie. Będzie piękne, jeśli to piękno w nim dostrzeżemy. Z okruszków zebranych jeden do drugiego, da się ułożyć naprawdę zachwycający wzór, tylko nie można ich lekceważyć, ani przechodzić obok nich obojętnie. 

Monika A. Oleksa 

Fot. Marcin Piotr Oleksa

Głębia naszego życia jest tam, gdzie odnajdujemy wewnętrzny spokój i gdzie nie ma w nas rozdarcia, tylko pogodzenie się samemu ze sobą. Tam, gdzie akceptujemy swoje słabości ze zrozumieniem, że mamy do nich prawo, bo jesteśmy tylko ludźmi.

Monika A. Oleksa

Fot. Marcin Piotr Oleksa

Z pochyloną głową i ciężarem na plecach widzimy tylko ten odcinek drogi, który jest tuż pod naszymi nogami; kiedy ją podniesiemy, widzimy o wiele dalej. 

Monika A. Oleksa 

Fot. Marcin Piotr Oleksa

Zima w miłości nie mrozi, tylko ogrzewa pełnym ciepła spojrzeniem wyblakłych oczu i świadomością, że tak jak wszystko na świecie, tak i miłość z biegiem lat się zmienia i przechodzi swoje pory roku, obdarowując nas sobą i pozwalając nam czerpać z niej to, co najlepsze. 

Monika A. Oleksa 

Fot. Marcin Piotr Oleksa

To w porządku, by czasem rozzłościć się na Boga. Wykrzyczeć Mu to, co mnie boli; co dotknęło. Powiedzieć o tym, czego zabrakło. On ma dużo cierpliwości i ma dla mnie czas. I tylko On przyjmie to spokojnie. 

Monika A. Oleksa 

Fot. Marcin Piotr Oleksa

Krzyż przywraca człowiekowi godność i to właśnie z niego mogę czerpać siły, których już nie potrafię w sobie odnaleźć.

Monika A. Oleksa

Fot. Marcin Piotr Oleksa

Każda twarz jest mapą, którą można czytać godzinami. Nie zawsze wszystko pokaże, bo często wkładamy maski. Ale oczy w tej twarzy rzadko potrafią kłamać. Są legendą tej mapy, dzięki której możemy odczytać ukrytą w niej opowieść. Opowieść o życiu.

Monika A. Oleksa

Fot. Marcin Piotr Oleksa

Życzę Ci dobrego i szczęśliwego dnia i dostrzegania tego, jak wielkim darem jest Twoje życie i jak pięknym prezentem może być każdy z naszych dni, jeśli tylko damy mu na to szansę. 

Monika A. Oleksa