Potrzeba zachwytu

Fot. Marcin Piotr Oleksa  

Kilka dni temu usłyszałam słowa wypowiedziane w audycji radiowej przez Sławę Przybylską. Piosenkarka, bardzo dojrzała wiekowo i życiowo, powiedziała, że wydaje jej się, iż właśnie potrzeba zachwytu trzyma ją tak długo przy życiu, bo ona wciąż się tym życiem zachwyca, bez względu na wszystko co przynosi. Pomyślałam sobie wtedy, że wielu z nas tak ma - potrzebę zachwytu i otaczania się pięknem, często niepozornym, zamkniętym w szczegółach, oraz ludźmi pięknymi wewnętrznie, noszącymi w sobie światło. Dzięki tej potrzebie zachwycania się życiem artyści od wieków sięgali po pióra, pędzle, płótna i inne narzędzia pracy twórczej, aby utrwalić moment i zobrazować uczucia nagromadzone pod wpływem chwili, spotkania, zachwycenia. Ich ponadczasowe dzieła podziwiamy współcześnie, mogąc w sposób niemal magicznego przeniesienia w czasie odczuć dokładnie te same emocje, które kłębiły się w twórcy, i zobaczyć tę samą zatrzymaną chwilę. 

Lubimy uczucie zachwytu, bo jest czymś ponad zwyczajnością i przeciętnością, często jednak lekceważymy na pozór niczym nie wyróżniające się szczegóły codzienności, przechodząc obok nich obojętnie. Często wydaje nam się też, że zachwyt powinien być zarezerwowany jedynie dla jakichś widowiskowych krajobrazów, ponadprzeciętnych umiejętności, wybitnych dzieł, ludzi o olśniewającej urodzie, czy dla sztuki, która jest arcydziełem. A przecież tak naprawdę nie o to w tym wszystkim chodzi, ale o prosty zachwyt życiem, które jest cudem istnienia. 

Fot. Marcin Piotr Oleksa  

Lubię wyglądać przez okno swojej kuchni, spoglądając ponad zazdrostkami na migawki zwyczajności toczącego się swoim rytmem dnia. Zaczynam od przywitania uśmiechem lśniących atramentową czernią gawronów, które przysiadają jak nastroszone kule na nagich gałęziach rosnącego przed moim oknem drzewa, albo dostojnie kroczą po trawniku, ignorując zupełnie plączące się między nimi kawki i trzymające się na uboczu gołębie. Te czarne ptaki są częścią mojej codzienności. Przyzwyczaiłam się do nich, i choć nie są rozkrzyczanymi mewami, które kocham i które czekają na mnie w Dąbkach, umiem dostrzec ich piękno wpisane w zimowy krajobraz i umiem je docenić. 

Podobnie mam z drzewami. Podziwiam je nie tylko w ukwieconych sukienkach czy w zielonej koronie liści, ale zachwycają mnie również swoją nagością, pośród której jestem w stanie dostrzec delikatne gałązki, kojarzące mi się z koronkowym splotem. Wiosenne drzewo nie ma w sobie tej magii, którą ja odkrywam w zimowym - nagim, a jednak wciąż pełnym majestatu. 

Fot. Marcin Piotr Oleksa 

Czy zauważyłaś, że dostrzegając w codzienności drobiazgi i przystając przy nich w zachwyceniu, nasze życie pięknieje? I nawet wtedy, gdy jego trud zaczyna nas przerastać, prosty zachwyt nad szczegółem, z pozoru niepozornym, pomaga zachować równowagę i nie poddać się do końca przygnębieniu, tylko uwierzyć, że z każdego tunelu, nawet najdłuższego, zawsze jest wyjście, a najgorsze co możemy zrobić, to zatrzymać się w środku, widząc dookoła siebie jedynie ciemność. 

Dzięki potrzebie zachwytu szaro-bure dni, zawieszone gdzieś pomiędzy zimą a przedwiośniem, stają się równie cennymi podarunkami jak te lipcowe czy majowe. Wyszukując w nich to, co piękne i przynoszące radość, sami siebie obdarowujemy najcenniej - pięknem życia i uchwyconym w dłonie szczęściem, dostrzeżonym właśnie w tych drobiazgach codzienności. 

Potrzeba zachwytu, wpisana w naturę człowieka, to także wrażliwość na muzykę i obraz. "Pieśnią gruzińską" z najnowszej płyty Sławy Przybylskiej - "Mój Okudżawa", mocno się zachwyciłam, dzielę się więc nią z Tobą, podobnie jak zdjęciami mojego męża, które zatrzymały chwilę, jedną z wielu, każdą wyjątkową. Jeśli i Ciebie zachwyciły, proszę o oddanie głosu przez jeden klik, na który Marcin naprawdę zasłużył swoją wrażliwością i potrzebą dzielenia się zatrzymanymi chwilami z każdym, kto tutaj zagląda, nie zachowując ich dla siebie. Jeden KLIK na każdy z podanych linków, i drugi KLIK na: Zagłosuj.   Za każdy serdecznie dziękujemy! 

Monika A. Oleksa  i Marcin Piotr Oleksa 

http://jachtfoto.pl/praca/5104

http://jachtfoto.pl/praca/5122

Fot. Marcin Piotr Oleksa