Rush

Photo by Marcin Piotr Oleksa 

These days it seems that people forget how to celebrate moments. 
They are all the time in a hurry. Since the early morning we don't have time for anything. We put everything off until the weekend, holiday or a day we will have fewer duties and more hours for ourselves, but in fact even then we lack the time. 
We can't eat proper breakfast, because we are already late. We are not able to have a word with a neighbour, because we must be somewhere on time. "Sorry, I don't have time.", "I've run out of time.", "No time, sorry." Time. The most frequent word nowadays. The most needed. Precious. Impossible to regain when we've wasted it. And the truth is that we are not able to buy it anywhere. 
But we can use it wisely. It's up to me and you how we live our lives, but it's really worth to stop for a while and look around. What can you see? Fluffy clouds in the sky, which has mysterious, misty colour; trees stretching their branche as though they were waving to you sending their greetings. Nice cottages, high skyscrapers or cosy terraced houses and lights glittering in their windows. Children laughing and enjoying every moment, just for the pleasure of the moment. Elderly people with their wisdom in experienced eyes and fading smile on their faces. A stray cat or dog wandering along a busy street which doesn't know how to slow down. Bustle and hustle of everyday life and we, involved in the rush. 
Why are we running through the life? What for? Do we really need everything we are chasing for? 
Photo by Marcin Piotr Oleksa 

A few years ago I had an accident. It was winter and the road was slippery. Although I was driving carefully, I skidded and lost control over my car. I hit the tree and damaged my car, but I survived. 
Today I know that I have a very strong and powerful Angel, who guards me. And I've learnt my lesson. Since that day I started to value my life more. I stopped, looked around and delighted the life. I realised that my life doesn't mean possesing, collecting or getting promoted. It's something more; something deeper and more subtle. 
If I had my life to live over... If I had... But I won't have. I live my life now and here. I won't get it once again. So, don't waste the chance. Try to celebrate your magnificent life and enjoy it as much as you can. 
Monica A. Oleksa 
Photo by Marcin Piotr Oleksa 






Komentarze

  1. Anonimowy28 października 2016 10:24

    I have very strong and powerful Angel, who guards me... - podpisuję się po tą myślą obiema rękami! Od pięciu lat fizyczne cierpienie jest moją codziennością i kiedy przychodzi refleksja, że chyba wyrabiam normę za kilkoro ludzi, a zwyczajnie nie mam już na to sił, to od razu dyscyplinuję się w duchu, że wiele osób ma znacznie gorzej ode mnie, a ponadto... no właśnie, ile razy uniknęłam przykrych w konsekwencjach zdarzeń dzięki cudownym interwencjom mojego Anioła Stróża??? Często być może nawet nie do końca zdając sobie z tego sprawę! Ot, choćby zdarzenie z ostatniego tygodnia. Przewróciłam się na mokrej śliskiej kładce nad przekopem kolejowym, w drodze do pracy. Mocno stłukłam kolano, zdarłam skórę, kilka dni byłam obolała, ale nie doznałam poważniejszych obrażeń, jak np. złamanie, uszkodzenie stawu. I chociaż zmagam się z innymi chorobami, to jednak to dodatkowe cierpienie zostało mi oszczędzone. Nawet każda ulga w bólu jest już powodem do radości, chwila, gdy odradza się nadzieja, że jeszcze zaświeci słońce, a czas smutku i ciemności kiedyś ustąpi... Kochana Moniko:), dziękuję za natchnienie, którym dla mnie jesteś, za dobre myśli, którymi się dzielisz i nadzieję, którą zawsze wlewasz w serce. Ucałowania:)
    Marysia z Tychów

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Unknown30 października 2016 19:44

      Marysiu kochana, dziękuję Ci za to piękne świadectwo, które tak spontanicznie i z serca złożyłaś. Gdyby nie takie osoby jak Ty, i ta trudna do nazwania więź, którą czuję z moimi Czytelnikami z podobną wrażliwością jak Twoja, nie byłoby tego miejsca w takiej postaci, w jakiej jest, i tych słów, które tutaj zostawiam jako pewien ślad po sobie, ale i jako przesłanie, że tak jak ja nie jestem z wieloma rzeczami, które mnie przerastają sama, tak i ten, który tutaj zajrzy i zamyśli przez chwilę nad słowami, też wyjdzie stąd z poczuciem, że są przy nim ludzie, którzy myślą i czują podobnie, i dla których jest po porostu ważny. Tak jak Ty dla mnie! Dobrze, że jesteś, Marysiu! A to, że pojawiłaś się w moim życiu nie było przypadkiem!
      Przytulam Cię mocno w te pełne zadumy dni...
      M.

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Nowa Opowieść O Dwunastu Miesiącach: Luty

Obraz
Fot. Marcin Piotr Oleksa  Luty nie mógł się zdecydować, czy bliżej mu do Zimy czy do Wiosny. Był taki w pół kroku. Pół kroku po i pół kroku przed, gdzieś między pozimiem a przedwiośniem. Należał do miesięcy zimowych i starał się wywiązywać z zimowych obietnic. Od czasu do czasu sypnął śniegiem, zmroził lodowatym powietrzem, ale częściej niż Styczeń rozmawiał ze słońcem, starając się przekonać je, by dłużej poogrzewało przemarzniętą ziemię, dając ludziom sygnał, że Wiosna jest już w drodze.  Fot. Marcin Piotr Oleksa  Luty był marzycielem. Był inny od wszystkich miesięcy roku. Najkrótszy i taki niby zimowy, ale już zapowiadający przemianę, wybudzenie i wiosenne ocieplenie. Zazdrościł Marcowi przywileju wprowadzania Wiosny. Luty też chciał budzić uśpioną przyrodę, sprowadzać z dalekich krajów czaple, żurawie i bociany, oswajać nieśmiałe krokusy i składać na policzkach ludzi słoneczne pocałunki. Nie chciał, by kojarzono go z przeciągającym się oczekiwaniem, zi...
Czytaj więcej

Podaj dalej

Obraz
"Jeden z najgłębszych sekretów życia polega na tym, że tylko to wszystko, co robimy dla innych jest tym, co naprawdę warto robić." Lewis Carroll   Fot. Marcin Oleksa   Kilka dni temu, spacerując ze swoim Pieszczochem, spotkałam sąsiadkę. Wymieniłyśmy ciepłe pozdrowienia i uśmiechy ( bo przecież to nie boli - pamiętacie post o życzliwości?) ; ja przystanęłam, moja sąsiadka również. Porozmawiałyśmy o życiu i jego ważnych i nieważnych codziennościach. Miłe spotkanie ludzi, którzy chcą się wymienić swoim ciepłem. W tej krótkiej chwili zatrzymania i serdeczności świat uśmiechnął się do nas swoją piękną jesienią, a ja poczułam, że muszę się tym ciepłem podzielić i podać go dalej. A wystarczył tylko jeden serdeczny uśmiech mojej sąsiadki... Uśmiech, dobre słowo, serdeczność; coś, co bezinteresownie dostajemy od drugiego człowieka - nie powinniśmy tego zostawiać dla siebie, tylko przekazywać dalej. Jestem marzycielką, wiem, ale pomyślcie, o ile świat byłby piękniejszy, ...
Czytaj więcej

Magia zimowego wieczoru

Obraz
Fot. Marcin Piotr Oleksa  Witaj! Tak miło Cię tu spotkać i razem z Tobą zakończyć ten wieczór, bez pośpiechu i bez krążących nad głową jak czarne wrony myśli o dniu jutrzejszym, który wraz z początkiem nowego tygodnia, przyniesie stos nowych lub tych samych obowiązków i postawi przed Tobą i przede mną zadania, często zbyt trudne do rozwiązania w pojedynkę. Tak dobrze mi usiąść razem z Tobą, bez względu na to, gdzie w tym momencie jesteś, i w chwili wieczornego wyciszenia po prostu odpocząć, pozwalając myślom wyciszyć się, uspokoić, przygotować do dobrego snu... A jeśli tymi słowami zaczynasz swój poniedziałek, pomyśl, że nie jesteś z tym wszystkim co przed Tobą, sama ani sam. Jeśli zajrzysz tu przed rozpoczęciem rozpędzonego tygodnia, wynieś stąd, proszę, odrobinę spokoju przed wejściem w niespokojną codzienność i świadomość, że myślę o Tobie ciepło. I dziękuję Ci za to, że tu jesteś. Zimno? Na ten chłód na dworze zaparzę herbaty, takiej jaką lubię najbardziej i jaką sama s...
Czytaj więcej