Jedna do Drugiej:)

Czekam na słowa, aby ubrać myśli w zdania. Dlatego nowy post dopiero w zalążku; czeka na dokończenie. W międzyczasie zapraszam do zakładki Jedna do Drugiej; tam pojawił się nowy list do B., a w zasadzie odpowiedź na list B. do M. Początkowo miało to być lekkie pisanie i wymiana "kuchennych"  e-maili. Ale wyszło, jak wyszło i stało się tak, że słowa same nas poprowadziły, niekoniecznie łatwą i prostą drogą. A my, ta Jedna i ta Druga, poszłyśmy za tym. I dalej idziemy, mając nadzieję, że nam towarzyszycie. 
A to już list tej Jednej i tej Drugiej do moich cudnych czytelniczek i czytelników:)!  
Moi mili goście, odpowiedzi B. na moje ciężkie i lekkie pytania i wszystkie zamieszczone w tej zakładce e-maile, znajdziecie na blogu czterdziestkatoniegrzech.blogspot.com, pod taką samą zakładką - Jedna do Drugiej. A Wasz współudział w tym pisaniu i Wasze cenne komentarze, są zawsze mile widziane. To także Wasze miejsce i chciałabym, abyście czuli się tutaj dobrze, bez względu na to, ile macie lat, jaki zawód wykonujecie i czy macie lekkość pióra, czy nie. Bo ten blog ma być żywy, a bez Waszej obecności taki nie będzie. Więc... do zobaczenia:) Tutaj... 
M. 

Komentarze

  1. Barbara Smal6 lutego 2013 14:59

    Dołączam się do Twojego zaproszenia skierowanego do Twoich czytelników, którzy być może są albo staną się także moimi :) Cieszy mnie to nasze dzielenie się słowami :) Już lecę pisać o Tobie u siebie :)
    B.

    OdpowiedzUsuń
  2. Gabriela Kotas6 lutego 2013 20:35

    Kiedyś dawno dawno temu, kiedy nie było jeszcze komórek, a o internecie to słyszało się w filmach fantastycznych, bardzo lubiłam pisać listy. Potrafiłam pisać bardzo często i bardzo dużo. To było tak jakbym przez te chwilę była z tym drugim człowiekiem ,do którego piszę, dlatego bardzo lubię czytać "Jedna do drugiej", bo to są takie właśnie prawdziwe listy takie -jakby pisane na kartce wyjętej z koperty.
    PS. Właśnie usmażyłam 40 pachnących pączusiów. Myślę że wystarczy aby zapełnić jutro Twój kwiecisty talerz Moniko, bo to przecież już mamy jutro Tłusty czwartek :-)Gabrysia

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Unknown7 lutego 2013 11:06

      Kochana Gabrysiu:) Pączki już porozkładałam na moim różanym talerzu, są przepyszne! Na pewno starczy dla każdego, kto tu zajrzy. Ja jestem również pokolenie listów pisanych na kartce papieru (zresztą do tej pory mi ta kartka i pióro zostały:)), ale cieszę się, z tego wynalazku jakim jest internet, bo dzięki niemu miałam możliwość Cię odnaleźć:D
      Życzę wszystkim słodkiego dnia! Piękny już jest, dzięki tym śnieżynkom, jakie lecą z nieba od rana:)
      M.

      Usuń
  3. Cyrysia7 lutego 2013 14:09

    Wysłałam maila wczoraj do ciebie, ale nie wiem, czy dotarł. Niemniej jednak zapraszam do moich skromnych odczuć po lekturze ,,Ciemnej strony miłości''.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Nowa Opowieść O Dwunastu Miesiącach: Luty

Obraz
Fot. Marcin Piotr Oleksa  Luty nie mógł się zdecydować, czy bliżej mu do Zimy czy do Wiosny. Był taki w pół kroku. Pół kroku po i pół kroku przed, gdzieś między pozimiem a przedwiośniem. Należał do miesięcy zimowych i starał się wywiązywać z zimowych obietnic. Od czasu do czasu sypnął śniegiem, zmroził lodowatym powietrzem, ale częściej niż Styczeń rozmawiał ze słońcem, starając się przekonać je, by dłużej poogrzewało przemarzniętą ziemię, dając ludziom sygnał, że Wiosna jest już w drodze.  Fot. Marcin Piotr Oleksa  Luty był marzycielem. Był inny od wszystkich miesięcy roku. Najkrótszy i taki niby zimowy, ale już zapowiadający przemianę, wybudzenie i wiosenne ocieplenie. Zazdrościł Marcowi przywileju wprowadzania Wiosny. Luty też chciał budzić uśpioną przyrodę, sprowadzać z dalekich krajów czaple, żurawie i bociany, oswajać nieśmiałe krokusy i składać na policzkach ludzi słoneczne pocałunki. Nie chciał, by kojarzono go z przeciągającym się oczekiwaniem, zi...
Czytaj więcej

Podaj dalej

Obraz
"Jeden z najgłębszych sekretów życia polega na tym, że tylko to wszystko, co robimy dla innych jest tym, co naprawdę warto robić." Lewis Carroll   Fot. Marcin Oleksa   Kilka dni temu, spacerując ze swoim Pieszczochem, spotkałam sąsiadkę. Wymieniłyśmy ciepłe pozdrowienia i uśmiechy ( bo przecież to nie boli - pamiętacie post o życzliwości?) ; ja przystanęłam, moja sąsiadka również. Porozmawiałyśmy o życiu i jego ważnych i nieważnych codziennościach. Miłe spotkanie ludzi, którzy chcą się wymienić swoim ciepłem. W tej krótkiej chwili zatrzymania i serdeczności świat uśmiechnął się do nas swoją piękną jesienią, a ja poczułam, że muszę się tym ciepłem podzielić i podać go dalej. A wystarczył tylko jeden serdeczny uśmiech mojej sąsiadki... Uśmiech, dobre słowo, serdeczność; coś, co bezinteresownie dostajemy od drugiego człowieka - nie powinniśmy tego zostawiać dla siebie, tylko przekazywać dalej. Jestem marzycielką, wiem, ale pomyślcie, o ile świat byłby piękniejszy, ...
Czytaj więcej

Magia zimowego wieczoru

Obraz
Fot. Marcin Piotr Oleksa  Witaj! Tak miło Cię tu spotkać i razem z Tobą zakończyć ten wieczór, bez pośpiechu i bez krążących nad głową jak czarne wrony myśli o dniu jutrzejszym, który wraz z początkiem nowego tygodnia, przyniesie stos nowych lub tych samych obowiązków i postawi przed Tobą i przede mną zadania, często zbyt trudne do rozwiązania w pojedynkę. Tak dobrze mi usiąść razem z Tobą, bez względu na to, gdzie w tym momencie jesteś, i w chwili wieczornego wyciszenia po prostu odpocząć, pozwalając myślom wyciszyć się, uspokoić, przygotować do dobrego snu... A jeśli tymi słowami zaczynasz swój poniedziałek, pomyśl, że nie jesteś z tym wszystkim co przed Tobą, sama ani sam. Jeśli zajrzysz tu przed rozpoczęciem rozpędzonego tygodnia, wynieś stąd, proszę, odrobinę spokoju przed wejściem w niespokojną codzienność i świadomość, że myślę o Tobie ciepło. I dziękuję Ci za to, że tu jesteś. Zimno? Na ten chłód na dworze zaparzę herbaty, takiej jaką lubię najbardziej i jaką sama s...
Czytaj więcej