Kominek pełen słów

Fot. Marcin Oleksa


Na kilka dni uciekam od zgiełku świata i wszystkich "muszę", "trzeba", "powinnam". Uciekam, aby się zatrzymać, wyciszyć, wsłuchać w siebie i usłyszeć "co mi w duszy gra"; i aby w samotności popracować nad "Samotnością", która mnie wciągnęła. Nie będzie mnie tutaj, ale lampkę zostawiam zapaloną, a na kanapie ciepły koc, aby Cię otulić, gdy tu zajrzysz. Nie będzie pusto, ani zimno. W kominku wciąż są ciepłe słowa z poprzednich postów, które ogrzewają i do których czasami warto zajrzeć ponownie, a ja zostawiam ślad, po którym trafisz na strony, gdzie moje miłe czytelniczki podzieliły się swoimi refleksjami po przeczytaniu "Ciemnej strony miłości". Za wszystkie te słowa, z całego serca dziękuję! To właśnie one sprawiają, że moje skrzydła są wciąż podniesione, a ja wiem, że to co robię, ma sens. 


gdzie Basia na dobry początek lub miły koniec dnia tak pięknie opowiada o tym, że czasami potrzebujemy, aby nas ktoś wysłuchał, nawet jeśli jest to zupełnie obcy człowiek:) 
Do zobaczenia :D 
Monika A. Oleksa  



Fot. Marcin Oleksa
 

Komentarze

  1. sabinka.t117 lutego 2013 11:23

    Każdy chyba potrzebuje raz na jakiś czas samotności, ucieczki, oderwania od zgiełku...
    Taki wypad służy na długo!
    Przyjemności :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Barbara Smal17 lutego 2013 13:03

    A moje ciepłe myśli idą w ślad za Tobą :)
    B.

    OdpowiedzUsuń
  3. Gabriela Kotas17 lutego 2013 17:17

    Dziękuję Moniko za pozostawione światełko,lektury i rozpalony kominek.Ja już też myślałam o "odwyku" na parę dni. U nas ostatnio są takie przerywniki wiosenne w dostawie prądu i wody i złapałam się na tym ,że brak wody nawet tak mi nie doskwiera ,jak brak prądu :-) No ale jak się tu nie uzależnić kiedy tyle wspaniałości zawsze czeka?..Posyłam także chmurkę z ciepłymi myślami i zostawiam przy kominku placek ze śliwkami ;-)

    OdpowiedzUsuń
  4. Natalia M.17 lutego 2013 22:24

    Kocem otulona siądę cichutko na fotelu przy zapalonej lampce i poczytam Twoje starsze posty, a Ty tymczasem wypoczywaj i pracuj nad "Samotnością". Posyłam pozdrowienia i garść pozytywnych myśli. Dziękuję za ciepłe słowa:)

    OdpowiedzUsuń
  5. Gabriela Kotas21 lutego 2013 19:13

    Pusto i cicho się zrobiło, w kominku wygasa powoli, może dorzucę trochę drewienek. Zima nie odpuszcza-uparta jedna taka...Może Monika spotka gdzieś wiosnę po drodze i nam przywiezie?

    OdpowiedzUsuń
  6. Paulina22 lutego 2013 18:41

    Ten komentarz został usunięty przez autora.

    OdpowiedzUsuń
  7. Paulina22 lutego 2013 18:42

    Moja Droga, już piątek, a Ciebie nadal nie ma? :-( Lublin tęskni za Tobą. Kolejnego wpisu nie mogę się doczekać. Oj czuję, że po powrocie przeczytamy tutaj na blogu wiele pozytywnych i głębokich przemyśleń, a w Twojej duszy zagrała cudowna symfonia :-)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Nowa Opowieść O Dwunastu Miesiącach: Luty

Obraz
Fot. Marcin Piotr Oleksa  Luty nie mógł się zdecydować, czy bliżej mu do Zimy czy do Wiosny. Był taki w pół kroku. Pół kroku po i pół kroku przed, gdzieś między pozimiem a przedwiośniem. Należał do miesięcy zimowych i starał się wywiązywać z zimowych obietnic. Od czasu do czasu sypnął śniegiem, zmroził lodowatym powietrzem, ale częściej niż Styczeń rozmawiał ze słońcem, starając się przekonać je, by dłużej poogrzewało przemarzniętą ziemię, dając ludziom sygnał, że Wiosna jest już w drodze.  Fot. Marcin Piotr Oleksa  Luty był marzycielem. Był inny od wszystkich miesięcy roku. Najkrótszy i taki niby zimowy, ale już zapowiadający przemianę, wybudzenie i wiosenne ocieplenie. Zazdrościł Marcowi przywileju wprowadzania Wiosny. Luty też chciał budzić uśpioną przyrodę, sprowadzać z dalekich krajów czaple, żurawie i bociany, oswajać nieśmiałe krokusy i składać na policzkach ludzi słoneczne pocałunki. Nie chciał, by kojarzono go z przeciągającym się oczekiwaniem, zimnem które już
Czytaj więcej

Podaj dalej

Obraz
"Jeden z najgłębszych sekretów życia polega na tym, że tylko to wszystko, co robimy dla innych jest tym, co naprawdę warto robić." Lewis Carroll   Fot. Marcin Oleksa   Kilka dni temu, spacerując ze swoim Pieszczochem, spotkałam sąsiadkę. Wymieniłyśmy ciepłe pozdrowienia i uśmiechy ( bo przecież to nie boli - pamiętacie post o życzliwości?) ; ja przystanęłam, moja sąsiadka również. Porozmawiałyśmy o życiu i jego ważnych i nieważnych codziennościach. Miłe spotkanie ludzi, którzy chcą się wymienić swoim ciepłem. W tej krótkiej chwili zatrzymania i serdeczności świat uśmiechnął się do nas swoją piękną jesienią, a ja poczułam, że muszę się tym ciepłem podzielić i podać go dalej. A wystarczył tylko jeden serdeczny uśmiech mojej sąsiadki... Uśmiech, dobre słowo, serdeczność; coś, co bezinteresownie dostajemy od drugiego człowieka - nie powinniśmy tego zostawiać dla siebie, tylko przekazywać dalej. Jestem marzycielką, wiem, ale pomyślcie, o ile świat byłby piękniejszy,
Czytaj więcej

Magia zimowego wieczoru

Obraz
Fot. Marcin Piotr Oleksa  Witaj! Tak miło Cię tu spotkać i razem z Tobą zakończyć ten wieczór, bez pośpiechu i bez krążących nad głową jak czarne wrony myśli o dniu jutrzejszym, który wraz z początkiem nowego tygodnia, przyniesie stos nowych lub tych samych obowiązków i postawi przed Tobą i przede mną zadania, często zbyt trudne do rozwiązania w pojedynkę. Tak dobrze mi usiąść razem z Tobą, bez względu na to, gdzie w tym momencie jesteś, i w chwili wieczornego wyciszenia po prostu odpocząć, pozwalając myślom wyciszyć się, uspokoić, przygotować do dobrego snu... A jeśli tymi słowami zaczynasz swój poniedziałek, pomyśl, że nie jesteś z tym wszystkim co przed Tobą, sama ani sam. Jeśli zajrzysz tu przed rozpoczęciem rozpędzonego tygodnia, wynieś stąd, proszę, odrobinę spokoju przed wejściem w niespokojną codzienność i świadomość, że myślę o Tobie ciepło. I dziękuję Ci za to, że tu jesteś. Zimno? Na ten chłód na dworze zaparzę herbaty, takiej jaką lubię najbardziej i jaką sama się o
Czytaj więcej